بزرگنمايي:

در اين مطلب به قلم محمدجواد عسگري آمده است: در اين ماه مبارک رمضان سعي بر اين داريم تا با بيان برخي بايد ها و نبايدها و برخي نکات قابل تأمل کوتاه به اصلاح فرهنگ برخورد با ماه مبارک رمضان بپردازيم .
ان شاء الله ماحصل اين کوشش ، اصلاح فرهنگ خود ، خانواده و جامعه مان در قبال ماه مبارک باشد .و در نتيجه رضايت باري تعالي را به دنبال داشته باشد .

اين مطلب مي افزايد: لذا در هر شماره به ذکر بايد ها و نبايدهايي مي پردازيم که با توجه و رعايت آنها از مهماني خدا نهايت لذت و بهره برداري را ببريم .مسلما تغيير منظر و از منظر صحيح نگاه کردن ، باعث مي شود تا انسان رفتار مناسبي در قبال موضوعات از خودش بروز بدهد و اين نهايتا باعث اصلاح فرهنگ مي شود .

اينکه انسان از موضوعي خوشش بيايد يا ناراحت شود برمي گردد به منظر او به طرز تفکر او ، گاهي فکر مي کنيم فلاني مي خواهد ما را اذيت کند يا به هر صورتي مي خواهد ما را پيش ديگران خوار کند البته ما اينطور فکر مي کنيم و در واقع اينطور نيست .

لذا هر کاري که آن بنده خدا بکند از منظر ما صحيح نيست و در واقع قصدش اذيت کردن است ولو اينکه ما را به مهماني دعوت کند . منظر ما در اصل مشکل دارد تا منظر ما اصلاح نشود هر برنامه اي از جانب او مشکل دار است .براي برخورد صحيح براي فرهنگ صحيح بايد منظرمان را اصلاح کنيم .

در کتاب معاني الاخبار مرحوم شيخ صدوق (ره)آمده است:« شخصي بنام سعد، از امام باقر عليه السّلام روايت نموده و گفت: هشت تن در محضر آن بزرگوار بوديم و در باره «رمضان» صحبت مي کرديم، حضرت فرمود: نگوئيد «اين رمضان» و نگوئيد رمضان رفت، و رمضان آمد! زيرا «رمضان» نامي از نامهاي خداوند عزّ و جلّ مي باشد. نمي آيد و نمي ‏رود، آنکه مي آيد و مي رود زائل و نيست ‏شونده است.

بلکه بگوئيد: شهر رمضان (ماه رمضان) يعني شهر اضافه گرديده به اسمي که نام خداست، ماهي که قرآن در آن ماه نازل گرديد، و خداوند آن را حجّت و محلّ شادماني براي اولياء خود قرار داده است.

غياث بن ابراهيم گويد: امام صادق عليه السّلام از پدر بزرگوارش از جدّش روايت نموده که فرمود: حضرت عليّ صلوات اللَّه عليه فرمودند: نگوئيد رمضان، بلکه بگوئيد «شهر رمضان» چون شما نمي دانيد رمضان چيست!… و از پيغمبر صلي اللَّه عليه و آله روايت شده که اين ماه رمضان ناميده شده، زيرا «يرمض الذّنوب» است يعني گناهان را مي‏سوزاند (مي آمرزد)».

منظر ما به مهماني خدا چيست ؟از چه زاويه اي به ماه مبارک نگاه مي کنيم ؟ از شنيدن کلمه رمضان چه حالتي به خود مي گيريم؟خوشحال مي شويم يا ناراحت . واقعا از اينکه وارد ماه مبارک شده ايم ابراز خوشحالي مي کنيم؟يا خوشحالي ما از رفتنش بيشتر است؟ آيا آنقدر منظر صحيح داريم که از بودن در ماه مبارک احساس شادي و شعف داشته باشيم ؟ يا فقط و فقط گرسنگي و تشنگي آن را مي بينيم؟ واين منظري نادرست به ماه مبارک است.

ابليس که مي خواهد بني بشر را از مسير خدايي دور کند دائم منظرهاي ناجور توليد مي کند فکرهاي غلط. و آدم ضعيف هم که حوصله فکرکردن و تأمل کردن به خود نمي دهد همين افکار را در مخيله ي خود قرار مي دهد غافل از اينکه وارد ماه مبارک شدن صرفا با هيکل مادي وارد شدن و چيزي نخوردن نيست . هر چند خداوند متعال به همه نظرمحبت دارد.

در واقع وقتي کسي وارد ماه مبارک شد تمام جنبه هايش وارد مي شود . فلاني وارد ماه مبارک شد اما همه ي فکرش اذيت شدن است . من دارم اذيت مي شوم . کي تمام مي شود ؟ خسته شدم .شايد اين جملات را به زبان نگويد اما در مخيله اش دارد داد مي زند که : خدايا خسته شدم ! خدايا طاقت ندارم !… به هرکس هم که مي رسد مي پرسد : چند روز ديگر از ماه مبارک مانده ؟ و وقتي مي شنود مثلا 20 روز ،قلباً ناراحت مي شود .

همه ي اين ها برمي گردد به منظري که ما به ماه مبارک داريم .آيا واقعا ماه مبارک رمضان ماه اذيت شدن است ؟يا …؟ فکر ما در مورد ماه مبارک چگونه است ؟ از شنيدن کلمه رمضان شاد مي شويم يا ناراحت ؟ براي ما اين يک ماه، يک ماه رياضت است يا يک ماه مهماني ؟

در چند شماره اي که در خدمت شما هستيم سعي مي کنيم به اين مهم بپردازيم تا نتيجه کار اصلاح منظر و تغيير فرهنگ برخورد با ماه مبارک به دنبال آن باشد . طوري شود که منتظر آمدنش باشيم و از رفتنش هم ناراحت شويم . مثل رفتاري که اهلبيت (ع) داشتند .