بزرگنمايي:

یزد آنلاین - یزد - فیلم سینمایی «مَلی و راه های نرفته اش» جدیدترین اثر تهمینه میلانی روز سه شنبه در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه یزد اکران و نقد شد.
  یک مدرس حقوق و جرم شناس در نقد این فیلم اجتماعی گفت: زنان در نقش هایی که در فرایند اجتماعی شدن می پذیرند، معمولا دارای حامی هستند که این نقش حمایتی را معمولا خانواده یا همسر آنان ایفا می کنند.
محبوبه امینی افزود: زنانی که می خواهند مستقل باشند در جوامعی که فرهنگ سنتی بر آن حاکم است، از سوی خانواده با محدودیتهایی مواجه می شوند.
وی ادامه داد: بر اساس بررسی پرونده های جرائم بانوان، دلیل اکثر قتل هایی که توسط زنان رخ می دهد، نداشتن امکان خروج از رابطه زناشویی بوده است، زیرا پایگاه خانوادگی زنی که قصد طلاق دارد متزلزل می شود و زنان مطلقه در جامعه برچسب می خورند.
وی اضافه کرد: زنان شاغل یا برخوردار از خانواده های مرفه تا حدودی استقلال دارند و خروج از رابطه زناشویی در مقایسه با زنان فاقد حامی برای آنان آسان تر از است و دچار مشکلات کمتری می شوند.
امینی با بیان اینکه قوانین اندکی در زمینه حمایت از زنان وجود دارد،گفت: مردی که اقدام به خشونت می کند با ورود قانون به دلیل دشواری استیفای حق زن، معمولا نسبت به بد رفتاری با همسر شدت بیشتری به خرج می دهد.
وی یادآور شد: ساز و کار طلاق در کشور با مشکلاتی مواجه است به طوری که در قانون فقط زنی که توسط مرد مضروب می شود، می تواند شکایت کند اما در خشونت کلامی، توهین و فحاشی باید این مسائل اثبات شود و اثر بیرونی داشته باشد که اثبات چنین مواردی بسیار دشوار است.
یک محقق مردم شناس و مدرس دانشگاه نیز در نقد این فیلم گفت: آنچه که در این فیلم به نمایش درآمده جامعه در حال گذر از سنت به مدرنیته؛ جامعه استبدادی که هنوز روح مردسالاری بر آن حاکم است.
کاظم شاملو افزود: روح خودکامگی و استبداد می تواند کوچکترین واحدهای اجتماعی یعنی خانواده تا بزرگترین واحدهای اجتماعی یعنی نهاد سیاست را درگیر کند.
وی با بیان اینکه روح خودکامگی بیش از همه مظاهر زندگی اجتماعی در حوزه زبان نمایان می شود، ادامه داد: نوع ادبیاتی که در این فیلم برای زنان به کار برده می شود، موقعیت دون پایه ای را نسبت به جنس مرد در ذهن مخاطب متبادر می کند.
شاملو اضافه کرد: این نگرش تنها به حوزه زبانی محدود نمی شود بلکه در رفتار افراد نیز ظهور و بروز پیدا می کند.
این مدرس دانشگاه گفت: یکی از عوامل تداوم نظام های خودکامه در سطح کوچکترین نهاد اجتماعی یعنی خانواده اتفاق می افتد و زنان به عنوان عوامل اصلی تربیت فرزندان، گاهی ندانسته در مسیر نهادینه سازی و بازتولید خودکامگی حرکت می کنند.
شاملو افزود: در این فیلم رفتار فرزندان بازتابی از تربیت پدر سالارانه است و مرد روی ویلچر نماد سنت غلط از پا افتاده و همسر او نماد مظلومیتی است که هنوز ایستاده اما این نماد مظلومیت که در دوران زندگی قربانی خشونت مردان شده، در مقابل خشونت پسرش نسبت به هم جنس خودش هیچ مخالفتی ندارد و این نشان دهنده تداوم یک سنت غلط است.
وی ادامه داد: گاهی اعتراض به سنت غلط گذشته از مسیر عرفی و درست خارج می شود و در این فیلم خواهر شوهر مَلی نماد سنت گریزی است که به بیراهه می رود.
شاملو تصریح کرد: جای نهادهای اجتماعی در این فیلم به شدت خالی است، جایی به نام خانه امن که معلوم نیست کجاست و کارکردش چیست؟ مصداق نوشدار بعد از مرگ سهراب است.
تهمینه میلانی در سال 1339 در شهر تبریز به دنیا آمد و نخستین فیلم او به نام «بچه‌ های طلاق» در سال 1368 ساخته شد و جایزه بهترین فیلم اول را در جشنواره فجر کسب کرد.
این نشست نقد فیلم به همت دکتر علی روحانی و انجمن پژوهش و رفاه اجتماعی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه یزد برگزار شد.