بزرگنمايي:

یزد آنلاین - یک پژوهشگر فرهنگی استان یزد در یادداشتی با عنوان «یزد، استان آخر فرهنگی شد، چرا؟» نسبت به بی‌توجهی مسئولان استان در مورد چاپ دانشنامه‌های فرهنگ و تمدن یزد گلایه کرده است.
  «حسین مسرت» در این یادداشت خطاب به استاندار یزد آورده است؛‌ «سال‌هاست دفاتر حوزه هنری استان‌های گوناگون ایران، البته با همکاری و پشتیبانی مدیران ارشد استان به ویژه استاندار، سلسله کتاب‌های واحدی را با عنوان کلی «دانشنامه‌ی فرهنگ و تمدن استان» با موضوعات گوناگون را تهیه و تدوین کرده و به زیر چاپ می‌برند و بی‌گمان کاری است بسیار در خور درنگ؛ این که هر استانی تلاش کند توانمندی‌های تاریخی، فرهنگی، علمی و هنری خود را نشان دهد، اقدامی بس خجسته است.
حال برای استانی که با کمبود منابع آب و آلایندگی صنایعی که چشم‌انداز روشنی از توسعه اقتصادی استان را به دست نمی‌دهند و از دیگر سو با گنجینۀ فاخر میراث فرهنگی که این استان را مستعد خیزش بزرگ نوعی اقتصاد فرهنگی ساخته است، نباید درصدد تمهید زیرساخت‌های صنعت گردشگری فرهنگی بود؟
اساساً مگر جز توسل به صنعت گردشگری در این استان پر توان فرهنگی و تاریخی می‌توان به روشن ماندن اجاق رشد و توسعه در این استان امیدوار بود؟ در این میان اولویت رشد و گسترش صنعت پاک و ذخائر گردشگری در استان نیز ترویج قابلیت‌ها و جذابیت‌های تاریخی و فرهنگی این استان از طریق تولید و محصولات فرهنگی همچون کتاب و فیلم است پس چرا در تدارک، تدوین و انتشار داشته‌های جذاب تاریخ و تمدن این دیار دیرپا برنمی‌آییم؟
نخستین بار حوزه‌ی هنری دو استان گیلان و بوشهر، پیشگام تهیه و چاپ چنین کتاب‌هایی شدند و تاکنون هرکدام ده‌ها کتاب ارزنده را راهبری و چاپ کردند. جستجویی ساده در درگاه‌های مجازی اطلاع‌رسانی کتاب به ما این نکته را می‌نمایاند که استان‌هایی چون گیلان، بوشهر، کهکیلویه، سمنان، تهران، فارس، ایلام و خراسان‌جنوبی تاکنون کتاب‌های ارزنده و سودمندی را گردآوری و چاپ کرده‌اند و اگر این شوق و ذوق از سوی مدیران ارشد آن استان‌ها زاییده نمی‌شد، هرگز این همه آثار قابل توجه چاپ نمی‌گردید و چه بسا داشته‌ها‌یی مغفول می‌ماند و به زیر خاک می‌رفت.
اما استان یزد که همواره در صدر استان‌های فرهنگی تاریخی و با پیشینه‌ای کهن در ایران است، از داشتن چنین کتاب‌هایی محروم بود تا این که در سال 1391 در پی پیشنهاد دلسوزانه و علاقمندانه آقای سید ناصر امامی میبدی (مدیر وقت حوزۀ هنری استان یزد)، این جانب فهرست 100 جلدی از آثاری را که می‌توان به گونه‌ی خاص در حوزه‌ی تاریخ و فرهنگ یزد تهیه و تدوین کرد، همراه با نام نویسندگان آن در اختیار ایشان نهادم و در جلسات مکرری که با ایشان داشتم، نهایتأ قرار شد 10 اثر برای شروع کار تهیه و تدوین شود تا ایشان با مدیران ارشد استان به ویژه استاندار محترم در میان نهاده و نظر مساعد و همراهی آنان را خواستار شود.
خوشبختانه این 10 اثر گردآوری و تدوین و در اختیار حوزه‌ی هنری استان یزد قرار داده شد اما ادامه‌ی این کار مهم با رفتن ایشان از حوزه‌ی هنری به کناری نهاده شد. پس دوباره دست به کار شده و راه‌های رفته، دوباره پیموده شد و موضوع و روند کار با مدیر جدید حوزه در میان نهاده شد و ایشان هم حتماً با مقامات ارشد استان درمیان نهادند و سرانجام نگارنده بدین نکته واقف شد که عزمی راسخ در استان یزد برای تهیه و تدوین این آثار ماندگار وجود ندارد.
نگارنده نمی‌داند با چه زبانی نقش مهم گردآوری و چاپ این آثار را که در راه شناخت تاریخ و فرهنگ استان می‌تواند نقش بس ارزنده داشته باشد و اتفاقا نقطه قوت هر استانی در زمینه فرهنگی باشد، باز گوید؟
کاش مدیران استان یزد با خبر می‌شدند که معاون سیاسی امنیتی استانداری همدان در جلسه با مدیر حوزه آن شهر، بودجه‎‌ی یک میلیارد تومانی را در سال 1394 برای چاپ این آثار کنار گذاشته است.(روزنامه پیام همدان 10/2/1394).
کاش مدیر جدید حوزه‌ی هنری یزد هم با پیگیری مجدّانه، نمونه‌ای از این کتاب‌ها را به دید و نظر مدیران فرهنگی استان یزد می‌رساند تا از اهمیّت این کتاب‌ها با خبر شوند و مثلاً ببینند که دانشنامه‌ی فرهنگ وتمدن استان سمنان در 71 جلد، استان گیلان در 110 جلد (20 جلد زیرچاپ)، استان بوشهر در 53جلد(20 جلد زیرچاپ)، استان ایلام در 20 جلد، استان خراسان جنوبی در 15جلد( 10 جلد زیرچاپ)،استان کهکیلویه در 13 جلد، استان سیستان و بلوچستان در 7جلد ، استان هرمزگان در 6جلد و غیره، تا پایان سال 1393 چاپ شده و هرکدام جلدهای زیادی را به زیر چاپ دارند و قول چاپ 110 جلد را داده‌اند و ببیند که یزد تاریخی و فرهنگی، چگونه از قافله عقب مانده است.»