بزرگنمايي:

خبر یزد - یزد - مسئولان ارشد کشور عمدتاً در روزهای پایان هفته با سفر به استان‌ها برای بهره‌برداری از طرح‌ها و بازدید و دیدار با مردم و مدیران سفر می‌کنند.
هفته گذشته دریکی از این سفرها ، مرحوم دکتر سید تقی نوربخش رئیس فقید سازمان تأمین اجتماعی و معاونش در حادثه رانندگی در استان گلستان به دیار باقی شتافتند ؛ همین موضوع بهانه‌ای شد تا تجربه چند اتفاق ناگوار در سفر مسئولان به استان یزد برای بنده نیز تداعی شود.
چند نکته قابل‌تأمل درباره این سفرها ضروری است که نخستین مورد آن این است که چرا در سفر مثلاً معاون اول و یا یک وزیر باید تعداد بالای خودروهای دولتی با پلاک دولتی و شخصی در خیابان‌ها و جاده‌ها در معیت مسئول تردد کنند به‌گونه‌ای که در سفر یک وزیر به شهرستان اردکان 33 خودرو و در سفر وزیری دیگر 27 خودرو همراه آن‌ها بودند.
دوم اینکه غیر از چند خودرو ابتدایی حامل مدیران ارشد کشوری که عمدتاً خودروهای شاسی‌بلند و قوی‌تر از بقیه است و قطعاً سریع‌تر هم حرکت می‌کنند مابقی خودروها معمولی هستند که برای عقب نماندن از خودروهای ابتدایی و بدون توجه به قدرت ماشینشان ، سعی در سرعت و سبقت گرفتن از یکدیگر دارند.
سوم اینکه سفر مسئولان در برخی مواقع به‌نوعی پیست رانندگی برای رانندگان خودروهای همراه مسئول تبدیل‌شده است و هیچ تیم یا گروهی بر این موضوع نظارت جدی ندارد به‌گونه‌ای که دریکی از سفرهای مسئولان که مدیران و کارشناسان با خودروهای دولتی و شخصی درحرکت بودند ، خودرو خبرنگاران که یک دستگاه مینی‌بوس بود برای عقب نماندن از آن‌ها با حادثه‌ای مواجه شد که خوشبختانه به خیر گذشت.
چهارم ، نکاتی هم درباره رانندگان خودروهای دولتی قابل‌توجه است و آن اینکه ، بیشتر این افراد آموزشی فراتر از آموزش رانندگی معمول برای همگان کسب نکرده‌اند و همین امر سبب می‌شود اغلب آن‌ها به‌عنوان نامحتاط‌ ترین، تندران‌ترین و قانون ‌گریزترین خودروها از نگاه مردم محسوب شوند به‌گونه‌ای که در یک سفر ، راننده آقای استاندار به خود اجازه داد تا بالای 200 کیلومتر در یک مسیر فرعی - در جاده فرعی به سمت چادرملو - حرکت کند.
پنجم، غروری که رانندگان خودروهای دولتی به‌واسطه معیت مقامات پیدا می‌کنند و به‌نوعی ، خطری برای این سفرها محسوب می شود و همین موجب بر تندوری ، بی احتیاطی بیشتر و عدم رعایت حق و حقوق سایر خودروهای جاده‌ها می افزاید.
ششم ، با وجودی که پلیس‌راهنمایی و رانندگی در این سفرها حضور دارد اما اقتداری ندارد ؛ حتی در سفری به یاد دارم که یکی از مدیران ارشد ، افسر راهنمایی و رانندگی را به خاطر تذکر درباره لزوم کاهش سرعت و رعایت قوانین توسط خودروهای دولتی ، توبیخ کرد.
هفتم ، عجله مسئولان برای بازدید و افتتاح پروژه‌های مختلف موجب می شود تا رانندگان ، حداکثر سرعت را چاشنی کارشان کرده و بدون توجه به‌احتمال وقوع حوادث ، در مسیرهای اصلی و فرعی بتازند به‌گونه‌ای که در موردی ، یکی از وزرای محترم در مسیر یزد – طبس به راننده راهنمایی و رانندگی که جلوی خودرو آن‌ها حرکت می‌کرد گفته بود تا با نهایت سرعت حرکت کند .
هشتم اینکه ، رانندگان خودروهای دولتی متأسفانه نه‌تنها خود ، بلکه همراهان را به رعایت کوچک‌ترین الزامات قانونی توصیه نمی‌کنند و یکی از آن‌ها بستن کمربند ایمنی است که عمدتاً افراد صندلی‌های اغلب ، کمربند نمی‌بندند این در حالی است که همین افراد در کوچک‌ترین حادثه‌ای ، چون زورشان – به‌واسطه حضور مقام کشوری و یا ارشد استانی – بیشتر است ، طرف مقابل را مقصر می‌دانند.
در این خصوص پلیس‌راه استان گلستان معتقد است که در سفر اخیر نیز راننده خودرو دولتی 100 درصد مقصر شناخته شد و پلیس رعایت نکردن حق تقدم از سوی راننده خودرو تویوتا لند کروز حامل رئیس فقید سازمان تأمین اجتماعی در هنگام دور زدن، توجه ناکافی به جلو از سوی راننده تریلی و ناایمن بودن دوربرگردان محل وقوع حادثه سه دلیل اصلی در بروز این سانحه شناخته شد.
این در حالی است که یک کارشناس بیمه یزد معتقد است که در تمام تصادفات مشابه ، خودروی در حال دور زدن به دلیل عدم رعایت حق تقدم مقصر شناخته می شود ولی در این حادثه راننده کامیون نیز به دلیل عدم توجه به جلو 30 درصد مقصر شناخته‌شده درحالی‌که به اعتقاد کارشناسان دادگستری ، در کروکی‌های تمامی موارد مشابه ، راننده تویوتا لنکروز مقصر 100درصد بوده است.
به‌هرحال در مرحله نخست باید رانندگان چنین خودروهایی از میان زبده‌ترین و آموزش‌دیده‌ترین رانندگان انتخاب شوند و رعایت نکات اصلی قوانین ، سرلوحه کار آن‌ها باشد.
همچنین برنامه‌ریزی‌ها به‌گونه‌ای باشد که مسئولان مجبور نباشند برای رسیدن به یک پروژه ، آن‌قدر عجله داشته باشند که رانندگانشان مجبور به عدم رعایت تمامی قوانین شوند.
و نهایت اینکه باید چنین سفرهایی با نیروی انتظامی و راهنمایی و رانندگی هماهنگ شده و حداقل در مسیرها کنترلی برای تردد سفر مدیران و مسئولان ارشد دولتی صورت گیرد و یا اینکه تیم یا کارگروهی برای این امر تشکیل شود.
یادداشت از : محمود رضا رحمانی
1968/ 2047