بزرگنمايي:

خبر یزد - یزد- دوم بهمن ماه، پنجمین سالروز درگذشت دکتر جواد حائریان اردکانی است، پزشکی که در میان مردم اردکان به "طبیب اخلاق" شهره بود و او را "دکتر جواد" صدا می‌زدند.
"دکتر جواد" در هفتم آبان‌ماه 1301 در اردکان متولد شد و پس از دوره ابتدایی، به حرفه نجاری رو آورد و دست ساخته های وی هنوز در بعضی از خانه‌های محله چرخاب موجود است.
پس از چند سال، نجاری را رها و سر از رانندگی بیابان در آورد و اقدام به حمل بار از اردکان به تهران و اصفهان و بالعکس نمود.
پس از فوت زود‌هنگام برادرِ بزرگش به خاطر حفظ کیان خانواده با همسر برادر خود ازدواج کرد که سه فرزند به یادگار داشت و خود دکتر جواد هم بعد از آن صاحب 6 اولاد شد.
دکتر حائریان به دلیل یتیمی فرزندان برادر، به بچه‌های خود اجازه به کار بردن لفظ پدر را نداد و همه فرزندان به او "آقا‌عمو" می‌گفتند و تا این تاریخ هم، همه فرزندان، نوه‌ها و نبیره‌ها، وی را آقا‌عمو خطاب می‌کنند.
وی به صورت متفرقه و در حین کار، تحصیل خود ادامه داد و پس از اتمام دوره اول دبیرستان و اشتغال به معلمی، دیپلم متوسطه خود را هم اخذ و بعد از آن در سال 1331 در کنکور پزشکی شرکت نمود و در مشهد به آموزشگاه عالی بهداری وارد شد، دوره کار تجربی را به مدت 4 سال در شهر "نائین" و روستای "نیستانک نایین" و به عنوان "بهدار" طی نمود.
تکمیل تحصیلات پزشکی او در سال 1339 در دانشگاه مشهد چهار سال طول کشید و سال 1343 فارغ‌التحصیل شد و برای خدمت به اردکان برگشت و طبابت را آغاز کرد و تا آخرین لحظات عمرش طبابت می‌کرد.
بیماران زیادی از اطراف شهرستان در طول شبانه‌روز به منزل وی مراجعه می‌کردند و او با متانت با آن‌ها برخورد می‌کرد و حتی پس از صدور نسخه با موتورسیکلت به عیادت از بیماران خود در نقاط مختلف شهر و روستا می‌رفت و آن را جزو وظیفه می‌دانست و لحظه‌ای از این امر غافل نمی‌شد.
"دکتر جواد"، از اواخر اسفندماه 1343، تا آخرین روزهای حیات، طبیب و مرهم آلام همشهریانش بود.
***خوشتر آن باشد که سر دلبران/گفته آید در حدیث دیگران
***دکتر رضا داوری اردکانی،رییس فرهنگستان علوم ایران:
دکتر جواد حائریان، نیازی به ستایش و قدردانی ندارد ستایش‌گرِ او هم نمی‌داند در حق ایشان چه بگوید که دیگران ندانند و نشنیده باشند.
دکتر حائریان، نام نیک دارد و فرزندانی پرورده است که در جای خود نمونه هستند، او جامع علم، فضلیت و فرهنگ و ادب و به سوگند پزشکی که خورده بود وفادار بود.
***دکتر حسین ملک افضلی- معاون اسبق وزارت بهداشت:
دکتر جواد حائریان الگوی مسلم اخلاق برای همه دوستان به خصوص پزشکان است؛ همیشه رفتار و منش وی را برای دانشجویان بازگو می‌کنم او حکیمی دوار بود که بدون هیچ چشمداشت مادی بر بالین بیمار حاضر می‌شد.
***دکتر سید محمود صدر بافقی، استاد قلب و عروق:
در ملاقات با دکتر حائریان انچه مرا تحت تاثیر قرار داد نجابت و تواضع در عین هوشیاری و حضور ذهن و تسلط وی بود.
او خدمتگزاری بی‌توقع و مملو از مهربانی و بزرگواری بود.
***دکتر علی میراب‌زاده- متخصص اطفال:
دکتر جواد حائریان پزشکی که طبابت را ارزان نفروخت؛ باید دکتر حائریان بود تا همیشه تاریخ در دل مردم ، عزیز و خوشنام باشیم.
او مسلمان واقعی، متعهد، معتقد، پزشکی حاذق، صادق و صریح، امین، مردم‌دوست و خدمتگزاری بی،ریا بود.
وی هرگز بخاطر پول درآوردن کار نکرد و بی‌اعتنا به مال دنیا بود.
***دکتر محمدجعفر اقبال، استاد دانشگاه شهید بهشتی:
در آن زمان تعداد پزشکان در کشور بسیار کم بود و سهم اردکان از انگشت یک دست کمتر بود؛ در آن زمان دکتر حائریان علاوه بر مدیریت بیمارستان، شبانه‌روز خود را وقف خدمت به مردم کرده بود به طوریکه پس از تعطیلی ادارات، مردم به منزل ایشان برای طبابت مراجعه می‌نمودند.
تسلط وی بر تاریخ اسلام، ادب و عرفان، مثال زدنی بود.
***دکتر حسن عابدی- متخصص قلب و عروق:
او درد بیمارش را می‌شنید...
سخن گفتن از خصایص اخلاقی و شخصیت والای وی از توان خارج است.
نام ایشان و چهره ایشان، یادآور تعهد، ایمان، اخلاص، عمل صالح، خدمتگزاری و صداقت و بردباری است.
*** دکتر جواد از زبان فرزندانش:
**دکتر احمد حائریان، رییس فعلی نظام پزشکی یزد:
در سال 1343 اردکان دو پزشک داشت که شامل مرحوم آقای دکتر سید محمود پزشکی که صبح و عصر در مطب خود طبابت می‌کردند و آقای دکتر حبیب الله کلانتری، صبح ها در بهداری اردکان بودند ولی محل سکونت و مطبشان در میبد بود.
آقا عمو (دکتر جواد) که اضافه شد، شدند 3 نفر ولی تمام بار طبابت شب به عهده آقا عمو بود، بیمارستان، اورژانس نداشت و کشیک شب هم در کار نبود.
شهر، تلفن خودکار نداشت و مرکز تلفن پس از پایان شیفت شب (حدود 10شب)، تلفن منزل ما را به بیمارستان وصل می‌کرد تا صبح روز بعد اگر کاری بود بتوانند تماس بگیرند.
اوائل، آقاعمو یک موتورسیکلت داشت که هم با آن سر کار می‌رفت و هم به عیادت بیماران، کیف دستی قهوه‌ای رنگ کوچکی داشت که همیشه همراهش بود، در آن گوشی و فشار سنج بود.
مرحوم مادرم زنی بسیار بخشنده بود بارها می‌گفت پول را فقط به این جهت دوست دارم که به مستحقی ببخشم، آخر او دختر مرحوم آقا سید محمد صادق، روحانی و پیش‌نماز محل بود که در زهد و پارسایی زبانزد بود.
مادرم، شوربا یا آبگوشت می‌پخت برای بیمارانی که آقاعمو می گفت بضاعتی ندارند؛ یا خیرینی بودند که پول در اختیار آقاعمو می‌گذاشتند برای کمک به هزینه دارویی بیماران بی‌بضاعت و آقا‌عمو این پول را در اختیار داروخانه می‌گذاشت تا با علامتی که روی نسخه می‌گذارد داروخانه از بیمار وجهی دریافت نکند.
مردم به آقا عمو "دکتر جواد" می‌گفتند و به من هم که بعد از سربازی در اردکان به عنوان دندانپزشک مشغول به کار شدم دکتر احمد، به نظر من این الفاظ ساده و بی‌آلایش دنیایی از صفا و صمیمیت مردم با طبیبشان بود.
**دکتر علی حائریان، رییس دانشگاه صنعتی مشهد:
دکتر جواد حائریان هرگز از انجام وظیفه کوتاهی نکرد که حتی فراتر از آن به درد بیمارنش رسیده است.
با وجود آنکه هیچ خود را قابل مقایسه با وی نمی‌دانم موفقیت‌های اندک زندگی و حرفه‌ام را متاثر از آقاعموی خود می‌دانم؛ او در صداقت و پشتکاری برای من افتخاری سرمشق بود.
مهربان ، همیشه عذرخواه ، همیشه حاضر به خدمت و در قلب مردم اردکان.
*** افتخارات دکتر جواد
دکتر جواد حائریان در سال 1344 به عنوان پزشک نمونه معرفی شد و در همین سال هم رییس بیمارستان ضیایی اردکان بود.
وی همچنین علاوه بر معرفی بعنوان پیشکسوت نمونه، رییس اولین دوره نظام پزشکی اردکان بوده است.
2088/ 6197