چاپ

یزد آنلاین - آسیب اصلی توسعه گردشگري شهرهایی همچوناردکان ناشي از سوء استفاده بنگا‌ه‌های بزرگ اقتصادی غیربومی از خلاء موجود در سرمایه‌گذاری‌هایکوچک محلی و ورود آنها به حوزه سرمايه‌گذاري‌هاي كلان گردشگري با معبارهايخودساخته، بدون آشنایی به شرایط بومی و امکانات و جاذبه‌های محلی، است.
به گزارش ايسنا – منطقه يزد، «مجید میراب زاده اردکاني»کارشناس تبلیغات تجاری در يادداشتي به موضوع اهميت صنعت گردشگري در توسعه متوازن جوامعو تاثير صنايع غيربومي در رشد اين صنعت با محوريت شهرستان اردكان پرداخته است.
در اين يادداشت مي‌خوانيم؛ یکی از جامع‌ترین نظریه‌هادر رشد اقتصادی کشورها، رشد اقتصادی را مرهون رشد گردشگری می‌داند زیرا با رونق گردشگریو ایجاد بازارهای جدید، اقتصاد محلی و صنعتمحلی دچار دگرگونی و امید به سرمایه‌گذاری می‌شود.
البته باید نسبت رشد اقتصادی و رشد گردشگری را همگامدانست یعنی جذب گردشگر همواره در کشورهای با شرایط اقتصادی مطلوب نیز بیشتر است.
بنابراین حوزه گردشگری و صنعت می‌توانند دوشادوش همدیگردو بال رشد و توسعه جوامع انسانی باشند اما آنچه مهم است شناخت آسیب‌های موجود استکه نباید گریبان رفاه و آرامش جامعه میزبان را بگیرد .
اما وقتی صحبت از رشد اقتصادی می‌کنیم منظور و مد نظررشد اقتصادی بازار محلی و رسیدن به تولیدات مطلوب جهت صادرات است و نه صنایع بزرگ وآلاینده و نافی محیط زیست و فرهنگ عمومی و غیر منطبق بر آمایش سرزمین (همان نوع ازتوسعه‌ای که امروز گریبان اردکان را گرفته است)؛ زیرا این نوع از صنایع نه تنها همگامبا توسعه گردشگری نیستند بلکه همواره فضای خلوت و آرام بدون نگاه انسان‌ها را بیشترمی‌پسندند و خود سد راه توسعه گردشگری هستند .
یکی از آسیب‌های رایج و شایع در جوامع کوچک و محلی میزبان،نگاه منفی ساکنان جامعه به گردشگری و حضور میهمانان با تفاوت‌های فرهنگی است و جامعههمواره در بیم و هراس از دگرگونی فرهنگی به سر می‌برد و با همه اتفاقاتی که باعث حضورمهمانان می‌شود، مقابله می‌کند.
علاوه بر اين، فصلی بودن بازار گردشگری که امری تا حدودیطبیعی است نيز انگیزه سرمایه‌گذاری‌های کوچک محلی و توجیه اقتصادی آن را در بین علاقمنداناز بین برده است و این امر در کشورهایی چون ایران که عزم ملی برای توسعه گردشگری وجودندارد، دو چندان است.
آسیب اصلی در شهرهایی چون اردکان از آنجا شروع می‌شودکه این بنگا‌ه‌های بزرگ اقتصادی غیربومی به دلیل در دست داشتن سرمایه‌های بزرگ و سلطهحاصل از اشتغال بر مدیران و مسئولان محلی، از خلاء موجود در سرمایه‌گذاری‌های کوچکمحلی سوء استفاده كرده و بدون آشنایی به شرایط بومی و امکانات و جاذبه‌های محلی، دستبه سرمایه‌گذاری‌های کلان در حوزه هتلینگ و فضای گردشگری با معیارهایی خود ساخته می‌زنند.
حتی در مواردی محصولات و سوغات مورد نیاز گردشگران رانیز خود و حتی از کشورها و مناطق دیگر تهیه می‌کنند و نتیجه آن از بین رفتن بازارهایمحلی و کوچک و کمرنگ شدن محصولات و صنایع بومی در برابر سیل اجناس وارداتی می‌شود وجامعه میزبان بدون آن که عایدی از توسعه گردشگری داشته باشد باید با آسیب‌های اجتماعیحاصل از این سوداگری نامتوازن نیز روبرو شود.
از نمونه‌های بارز این اتفاق، شهر تاریخی بارسلون استکه با جمعیت 7.1 میلیون نفری سالانه میزبان حدود 30 میلیون گردشگر است و امروز مردمبارسلون به انتخاب شهرداری رای داده‌اند که وعده کاستن از حجم گردشگران را با تصویبقوانین بازدارنده داده است.
از دلایل این نارضایتی تبدیل شدن شهر تاریخی بارسلونبه فروشگاه ارزان‌فروشی اجناس خارجی و غیربومی و عدم توجه به مذهب کاتالونیایی مردمدر برنامه‌ریزی محتوای تورهای گردشگری است.
شهر تاریخی اردکان بدون قیاس با شهر بارسلون، امروزدر معرض این خطر بزرگ قرار دارد و باید مسئولان امر گردشگری آگاهانه قوانین و مقرراتسرمایه‌گذاری و توسعه گردشگری را به گونه‌ای چیدمان کنند که جلوی این آسیب را بگیرند.
اصولاً گردشگری در شهرهای تاریخی بیشتر نیازمند بازآفرینیو بازسازی فرهنگ بومی و سبک زندگی تاریخی مردمان آن دیار است و استفاده از معماری وشیوه‌های پذیرایی مدرن و پیشرفته که منطبق با فرهنگ محلی نباشد اگر آسیب‌زا نباشدولي قطعا تاثيرگذار خواهد بود.
یکی از عوامل موثر بر جلوگیری از این آسیب استفاده ازتمام توان روشنگران، اهل فن و علاقمندان به میراث فرهنگی برای آگاه کردن جامعه به مضراتورود صنایع غیر بومی در گردشگری و به اهمیت صنعت گردشگری در ایجاد بازارهای محلی ورشد، توسعه و صدور فرهنگ جامعه میزبان است و کاستن از ترس جامعه از دگرگونی و تهاجمفرهنگی، زیرا گردشگری می‌تواند در صورت آموزش درست شهروندان محلی و بستری برای تعامل فرهنگی و بالا بردن کیفیت فرهنگرایج در تعامل با نکات مثبت و ارزنده فرهنگ میهمان باشد که خود از فواید صنعت گردشگریاست .
انتهای پیام