چاپ

خبریزد- دکتر «علیرضا کلانتر مهرجردی» در این یادداشت که این بیت؛ «روزی که آفرید تو را صورت آفریناز آفرینـش تو به خود گفـت آفـرین//صورت نیافرید چنین صورت آفرین بر صورت آفرین و بر این صورت آفرین» آغاز شده، آورده است: در آستانه بازدید نمایندگان سازمان علمی فرهنگی یونسکو از «میبد؛ نمادها و سرمایه‌های آن» به عنوان مهد تولد و شکوفایی «زمین پوش زیلو» با بیان مقدمه‌ای کوتاه نکاتی را از باب توجه بیشتر مسئولین در عملکردها متذکر می‌شود:

مروری بر همه ‎ ی برنامه‌ها و اقدامات صورت پذیرفته در راستای توسعه و پیشرفت شهر تاریخی فرهنگی میبد، نشان می ‎ دهد اساس پیشرفت و توسعه هر کشور، تخصیص منابع در مقابل داشته‌هاست و نه در اختیار قرار دادن منابع در مقابل نداشته‌ها «زمین پوش زیلو» مورد و مصداق خوبی برای این نکته در تکهِ کوچکی از خاک این سرزمین پهناور است که توجه جهان را به خود جلب کرده است.

در حالی که شهر میبد دارای موارد و نشانه‌های هویتی قابل ارایه متنوعی بوده است، در گذشته و حتی حال شاهد رشد و پاگیری زمینه‌هایی است که از ذات، هویت و داشته‌های او دور است و اگرچه در کوتاه مدت منافع بسیاری را عمدتاً برای عدهای خاص فراهم ساخته اما در میان و بلند مدت آثار مخرب و ویرانگری را برای این جامعه شهری کمتر مُنتفع، به همراه دارد.

بر همین سخن، در بعد کلان هم قسم عمده از مصائب و مشکلات دامن گیر کشور ناشی از عدم توجه لازم به امر خطیر پیشرفت از منظر داشته هویتی و پایدارسازی آن است. به عبارتی نداشتن دید بلند مدت و صِرف تمایل به دست‌یابی به امیال و خواست‌های مقطعی و فعالیت زود بازده، عامل اساسی بحران‌های امروز است و چه بسا بسیاری از واقعیات ناگوار امروز، به اسم توسعه بر سرمان آمده است! جابجا شدن اولویت‌های سیاستگذاری کشور از اقتصادی به سیاسی و بالعکس در طی ادوار اجرایی و کم توجهی به توصیه‌ها در توجه به فرهنگ، از این انحراف و روایت سوء بر می‌خیزد.

با فرض این مهم و شادمان از تبلور یکی از داشته‌های فرهنگی این سرزمین که به باور عموم این دستاورد در حال رونمایی شهرمان، نه از جهت برنامه‌ریزی‌های منسجم مسئولان اجرایی بلکه ناشی از شکل‏گیری جوشه‎هایی از همت، در دلسوزان و مردم پی بُرده به این ثروت و سرمایه عظیم است نکاتی از با توجه بیشتر مسئولان و پشتیبانی بهتر از این امر بیان می‎دارد.

از مسئولین اجرایی در باب رونق بیش از پیش این صنعت فرهنگی، کارکردها و عدم کارکردهایی مورد انتظار است که اهم کارکردهای مورد انتظار شامل فراهم کردن زیر ساخت ها، تقویت دیپلماسی فرهنگی، حمایت از خلاقیت و نوآوری، تضمین حقوق و مالکیت معنوی هنرمندان، ایجاد بستر توزیع این کالای فرهنگی، کاهش هزینه آن برای تولید کننده و حمایت های لازم از مصرف کننده واقعی این صنعت فرهنگی را داشته باشند.

اهم عدم کارکرد‌های مورد انتظار شامل قرار گرفتن در مقام تولید‌کننده و تحمیل خود بر بخش خصوصی، حمایت از صنایع فرهنگی غیر بومی و انحصارگری در توزیع این صنعت فرهنگی است.

طبعا توجه به این موارطد و عملیاتی شدن آن می‌تواند نتایج خوبی را به همراه آورد از جمله توسعه و رونق صنعت فرهنگی زیلو، کاهش تصدی و افزایش مشارکت مدنی، بستر سازی مداخله اصحاب فرهنگ و هنر در این صنعت کهن، توسعه تشکل های مدنی،صنفی و تعاونی، ایجاد انگیزه در بخش خصوصی و تسهیل خلاقیت و نوآوری در محصول و روزآمدی آن است.