چاپ

خبریزد- در مقوله مدیریت حمل و نقل شهری دو سرفصل مهم وجود دارد، مدیریت عرضه حمل و نقل عمومی و شخصی و مدیریت تقاضا برای حمل و نقل عمومی و شخصی که در شهر یزد این دو موضوع مهم آموزش داده نشده و اموراتی که در دست انجام هست، مرتبا باعث کاهش تقاضا برای حمل و نقل عمومی و افزایش تقاضا برای حمل و نقل شخصی است.

از طرفی دیگر کیفیت و کمیت عرضه در حمل و نقل عمومی در حال کاهش است، لذا مردم ناخودآگاه به سمت استفاده از خودرو شخصی سوق داده می شوند. به عنوان مثال اگر یک شخص بخواهد از پارکینگ منزل خود به پارکینگ محل کارش عزیمت کند، در صورتی که با همه معطلی در ترافیک، هزینه سوخت و معظلات دیگر، نهایتا با گذشت زمان اندک و به سهولت به محل کارش می‌رسد و در آنجا هم برای خودرو شخصی وی از قبل با پول عموم مردم پارکینگ احداث شده باشد، به این معناست که کیفیت عرضه حمل و نقل خصوصی بسیار جذاب تر از کیفیت ارائه حمل و نقل عمومی با وضعیت موجود است و لذا حتما از وسیله شخصی استفاده می‌کند.

اما اگر شخصی بداند که در صورت استفاده از حمل و نقل عمومی، هزینه بسیار کمتر و دسترسی به محل کار سریعتر و خودروهای با کیفیت بهتری وجود دارد و از طرفی در محل تقاطع های زماندار، خودرو عمومی بدون توقف عبور می نماید و در معابری که یکطرفه است، خودرو عمومی به صورت دوطرفه رفت و آمد می‌نماید و مسیرهای حمل و نقل عمومی هم جذاب است و به‌ واسطه این تسهیلات که مدیریت شهری برای حمل و نقل عمومی قائل شده، رغبت استفاده از خودرو عمومی بیشتر خواهد شد.

از این جهت لازم است برنامه ریزی شهری به سمت و سویی سوق داده شود که کیفیت عرضه حمل و نقل عمومی تقویت، و تقاضا برای استفاده از حمل و نقل عمومی بهبود یابد.

اما نکته مهم در سالهای اخیر و تقریبا تمام سالهایی که استفاده از حمل و نقل عمومی رایج شده است، معمولا عمده پروژه ها و اعتبارات شهرها در جهت تسهیل رفت و آمد خودروهای شخصی بوده است.

احداث خیابان های جدید و تعریض خیابان های قدیمی، احداث تقاطع‌های غیر هم‌ سطح، ایجاد پارکینگ های طبقاتی و محلی، همه و همه در جهت تسهیل عبور و مرور با خودرو شخصی و یا بالا بردن کیفیت عرضه حمل و نقل خصوصی بوده است و نتیجه آن را در خیابان های شهر و رفتار ترافیکی مردم مشاهده می‌کنیم.

در این حالت می توان گفت در حال حاضر سهولت استفاده از حمل و نقل خصوصی بسیار بیشتر از حمل و نقل عمومی است و برای اصلاح وضعیت فعلی نه تنها باید افراد کاربلد در راس امور مربوطه (شورای ترافیک، سازمان حمل و نقل و مدیربت ترافیک شهر) قرار گیرند، بلکه باید اعتبارات هم به نحو قابل توجهی در جهت تسهیل استفاده از حمل و نقل عمومی سوق داده شود، و نه تنها شهرداری بلکه کلیه ارکان دولت هم در این راستا برنامه ریزی و عمل کنند.

در حال حاضر حتی ادارات هم تمایلی برای ترغیب کارکنان خود به استفاده از سرویس رفت و برگشت و یا هم پیمایی(چند کارمند بجای استفاده از خودرو تک سرنشین، به نوبت با وسیله شخصی یکی از کارمندان و باهم به محل کار بروند) ندارند و یا ملزم نشده اند. در حالیکه به‌جای تغییر ساعت کاری کارمندان که در جهت تسهیل استفاده از خودرو شخصی است، می‌توان از موارد فوق یعنی استفاده از سرویس و یا ترغیب کارکنان به هم پیمایی که موجب تقویت تقاضا برای حمل و نقل عمومی است استفاده کرد.